-
سؤال 311. چند سالى است که به بیمارى وسواس مبتلا شده ام و این موضوع مرا بسیار عذاب مى دهد، و روز به روز این حالت در من تشدید مى شود تا جایى که در همه چیز شک مى کنم و همه زندگى ام بر پایه شک استوار گشته است. بیشترین شک من درباره غذا و اشیاء مرطوب است، به همین دلیل نمى توانم مثل سایر مردم عادى زندگى کنم. وقتى داخل مکانى مى شوم فورى جوراب هایم را از پاى خود بیرون مى آورم زیرا فکر مى کنم جوراب هایم عرق کرده و بر اثر تماس با نجس، نجس خواهند شد، حتى من بر سجاده هم نمى توانم بنشینم. هر وقت بر آن مى نشینم بر اثر وسوسه نفس از روى آن بلند مى شوم تا مبادا پرزهاى سجاده به لباس هایم بچسبد و مجبور به شستن آن ها شوم. در گذشته چنین نبودم، اکنون از این کارهایم خجالت مى کشم و همیشه دوست دارم کسى را در عالم رؤیا ببینم و مشکلاتم را با او در میان بگذارم و یا معجزه اى رخ دهد و زندگى ام را دگرگون نماید و به حالت گذشته ام برگردم. امیدوارم مرا راهنمایى فرمایید.
- جواب:احکام طهارت و نجاست همان است که در رساله هاى عملیه ذکر شده است. از نظر شرعى همه اشیاء محکوم به طهارت هستند، مگر مواردى که شارع حکم به نجاست آن ها کرده و براى انسان هم یقین به آن حاصل شده است. در این صورت رهایى از بیمارى وسواس احتیاج به رؤیا و معجزه ندارد، بلکه باید مکلّف ذوق و سلیقه شخصى خود را کنار گذاشته و متعبّد و مؤمن به دست ورات شرع مقدس باشد و چیزى را که یقین به نجس بودن آن ندارد، نجس نداند. زیرا شما از کجا به نجاستِ در و دیوار و سجاده و سایر اشیایى که استفاده مى کنید، یقین پیدا کرده اید؟ چگونه یقین پیدا کرده اید که پرزهاى سجاده اى که بر روى آن راه مى روید یا مى نشینید، نجس هستند و نجاست آن ها به جوراب و لباس و بدن شما سرایت مى کند؟ لذا در این صورت اعتنا به وسواس براى شما جایز نیست. مقدارى عدم توجه به وسوسه نجاست و تمرین عدم اعتنا به شما کمک خواهد کرد تا به خواست و توفیق خداوند خود را از وسواس نجات دهید.
- سؤال 312. زنى هستم با تحصیلات عالى و داراى چندین فرزند، مشکلى که از آن رنج مى برم مسأله طهارت است. چون در خانواده اى متدین بزرگ شده ام، مى خواهم همه تعالیم اسلامى را مراعات کنم. به علت داشتن فرزندان کوچک، همیشه با مسائل بول و غائط سر و کار دارم. هنگام تطهیر بول، ترشحات سیفون پراکنده شده و به پاها، صورت و حتى سرم برخورد مى کنند و هر دفعه با مشکل تطهیر آن اعضا مواجه هستم، و این باعث شده که در زندگى با سختى هاى زیادى روبرو شوم. از طرفى هم نمى توانم این امور را رعایت نکنم، زیرا مربوط به عقیده و دینم است. براى حل مشکل به پزشک روان شناس هم مراجعه کردم، ولى نتیجه اى نگرفتم. به علاوه موارد دیگرى هم هست که از آن ها رنج مى برم مثل غبار شى ء نجس یا مراقبت از دست هاى کودک که یا باید آن ها را آب بکشم و یا از دست زدن بچه به اشیاء دیگر جلوگیرى نمایم. با توجه به این که تطهیر شى ء نجس براى من بسیار دشوار است ولى در همان وقت، شستن آن ظرف ها و لباس ها در صورتى که فقط کثیف باشند برایم راحت است. لذا از حضرت عالى مى خواهم که با راهنمایى هاى خود زندگى را بر من آسان نمایید.
- جواب:1. از نظر شرع مقدس، در طهارت و نجاست، اصل بر طهارت اشیاء است. یعنى در هر موردى که کمترین تردیدى در نجس شدن آن براى شما حاصل شد، واجب است حکم به عدم نجاست کنید.
- 2. کسانى که داراى حساسیت نفسانى شدیدى در مورد نجاست هستند (به این افراد در اصطلاح فقهى وسواسى گفته مى شود)، حتى اگر گاهى یقین به نجاست هم پیدا کردند، باید حکم به عدم نجاست کنند، مگر در مواردى که نجس شدن یک شى ء را با چشمان خود ببینند، به طورى که اگر فرد دیگرى هم آن را ببیند، یقین به سرایت نجاست پیدا کند، فقط در این موارد باید حکم به نجاست کنند.
- استمرار اجراى این حکم در مورد افراد مزبور تا زمانى است که این حساسیت به طور کلى از بین برود.
- 3. هر شى ء یا عضوى که نجس مى شود، براى تطهیر آن، یکبار شستن با آب لوله کشى بعد از زوال عین نجاست کافى است. تکرار در شستن یا فرو بردن آن در آب لازم نیست، و اگر شى ء نجس از قبیل پارچه و مانند آن باشد، باید بنابر احتیاط به مقدار متعارف فشار یا تکان داده شود تا آب از آن خارج گردد.
- 4. از آن جایى که شما به این حساسیت شدید در برابر نجاست مبتلا هستید، باید بدانید که غبار نجس در هیچ صورتى نسبت به شما نجس نیست و نیز مراقبت از دست هاى کودک چه پاک باشد یا نجس و همچنین دقت در این که خون از بدن زائل شده یا خیر، لازم نیست. این حکم درباره شما تا زمانى که این حساسیت از بین نرفته ، باقى است.
- 5. دین اسلام داراى احکام سهل و آسان و منطبق با فطرت بشرى است، لذا آن را بر خود مشکل نکنید و با این کار باعث وارد شدن ضرر و اذیت به جسم و روحتان نگردید. حالت دلهره و اضطراب در این موارد زندگى را بر شما تلخ مى کند، و خداوند راضى به رنج و عذاب شما و کسانى که با شما ارتباط دارند، نیست. شکرگزار نعمت دین آسان باشید و شکر این نعمت، عمل بر اساس تعلیمات خداوند تبارک و تعالى است.
- 6. این حالت یک وضعیت گذرا و قابل علاجى است. افراد بسیارى بعد از ابتلا به آن، با روش مذکور از آن نجات یافته اند. به خداوند توکل نمایید و نفس خود را با همت و اراده آرامش ببخشید. ان شاءالله موفق باشید.
اشتراک گذاری در تلگرام
تبلیغات
درباره این سایت